Het Is Jacques Vriens-maand op JufSanne.com en dat is niet zomaar! Jacques Vriens viert dit jaar zijn veertigjarig schrijverschap. Dat kon ik niet ongemerkt voorbij laten gaan. Als kind, tiener, student, leerkracht en moeder ben ik met zijn verhalen opgegroeid en heb ik veel van zijn titels (voor)gelezen. Ik gun iedereen ook de ervaringen die ik had bij het lezen van de boeken van Jacques. Daarom besteed ik de komende vier weken aandacht aan zijn titels. Iedere week is het boek te winnen dat hoort bij dat deel van het interview. Lees verder voor het laatste deel, over zijn boek ‘Baron 1898’:
Baron 1898 is een boek dat je speciaal voor de Efteling hebt geschreven. Het verhaal lag voor een deel al vast. Was het lastig om dit boek te schrijven?
De Efteling had zelf al een klein verhaal bedacht over een man die meer dan honderd jaar geleden naar Brabant komt en daar op de heide een klompje goud vindt. Hij verdwijnt weer en komt pas na een paar jaar terug. Dan wil hij op de heide een goudmijn bouwen, maar de Witte Wieven proberen er alles aan te doen om dat tegen te houden omdat ze de natuur willen beschermen.
Ik kreeg van de Efteling álle vrijheid om er mijn eigen verhaal omheen te verzinnen, want ik wilde dat kinderen in elk geval een belangrijke rol zouden gaan spelen. Zo kwam ik op het idee van Jochem en Doortje. Ze zijn al jaren goede vrienden, zonder dat ze verkering hebben. Maar in het kleine dorp waar iedereen elkaar in de gaten houdt, is het verdacht als een jongen en een meisje van een jaar of veertien zo aardig met elkaar omgaan. Ik laat baron Gustave al in het begin van het boek in de herberg terecht komen, waar hij Doortje en Jochem leert kennen.
Verder moest ik verzinnen waar Gustave in die paar jaar dat hij weg was, naartoe is geweest. Zo kwam ik op het verhaal over zijn geliefde in Zuid-Amerika. Hij gaat naar haar toe, maar ze trouwt met een ander. Als Gustave na vier jaar terugkomt, is hij veranderd in een verbitterde, gemene en harde man die alleen nog maar één ding wil: goud!
Doortje is inmiddels vier jaar ouder en langzaam maar zeker weet Gustave haar voor zich te winnen, want hij wil met haar trouwen. Daardoor dreigt de hechte vriendschap tussen Jochem en Doortje stuk te gaan.
Ik heb er dus heel wat bij verzonnen, maar dat vond ik nou juist erg leuk om te doen. Natuurlijk heb ik wel heel goed uitgezocht hoe mensen honderd jaar geleden leefden in zo’n klein Brabants dorpje en hoe gevaarlijk het toen kon zijn op de heide. Over het bouwen van een mijn wist ik al best veel, omdat ik het boek Tien torens diep heb geschreven. Dat gaat over drie kinderen die in de jaren vijftig van de vorige eeuw opgroeien in een Limburgs mijnwerkersdorp.
Ben je zelf in Baron 1898 achtbaan geweest?
Ja, één keertje. Dat kwam door ‘Het Jeugdjournaal’. Die interviewde mij en stelde voor om in Baron 1898 te gaan, samen met de presentatrice. Ik dacht: ik laat me niet kennen en ik doe het. Mijn kleinzoon Jelle plaagde me al een hele tijd. ‘Hé opa,’ zei hij dan, ‘wel heel stoer een boek schrijven over een achtbaan, maar je durft er natuurlijk niet in.’
Onmiddellijk nadat ik erin was geweest (ik moet eerlijk zeggen, dat ik bijna de hele tijd met mijn ogen dicht heb gezeten), stuurde ik hem een berichtje. ‘Ik ben in Baron 1898’geweest.’ Hij geloofde er niks van, maar toen kon ik gelukkig zeggen: ‘Kijk vanavond maar naar Het Jeugdjournaal!”
Wat vond je van deze achtbaan? En zou je er nog eens in gaan?
Doodeng! Maar mijn jongste kleindochter van acht wil er nu ook in samen met mij. Dan moet ze wel 1.40 m zijn, anders mag het nog niet. Ze komt nu nog twee centimeter te kort. Maar ze groeit de laatste tijd erg hard, dus ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren. Maar of ik er dan nog in durf? Ik heb het wel aan haar beloofd …. Help!
Kende je de verhalen over de ‘Witte Wieven’ voordat je het boek begon te schrijven? En heb je weleens Witte Wieven gezien?
Ik ben opgegroeid in de buurt van De Peel, een heel groot moerasgebied op de grens van Brabant en Limburg. Daar kende ik de verhalen over de Witte Wieven al van. Vroeger maakte mijn grote broer mij er al bang mee. En inderdaad als je met mistig weer door De Peel loopt, heb je echt het gevoel dat ze er rondzweven en je elk moment het moeras in kunnen sleuren. In mijn boek ‘Weg uit de Peel’ komen ze ook al voor.
Heb je de bouw van de achtbaan meegemaakt?
Ik ben tijdens het schrijven een paar keer in de Efteling geweest en heb dus kunnen zien hoe ze bezig waren met de bouw. Dat was ook wel inspirerend en handig als ik weer achter mijn bureau zat om aan mijn boek te werken. Ik kon het me steeds beter voorstellen.
Wat vind je knapper, een achtbaan bouwen of een boek schrijven en waarom?
Toen ik een keer kwam kijken in de Efteling zei een van de mannen die bezig was om die enorme liftschacht in elkaar te zetten tegen mij: ‘U schrijft leuke boeken want mijn kinderen lezen ze ook. Knap dat u dat kunt.’
Toen antwoordde ik: ‘Nou, wat u daar aan het doen bent, vind ik nog knapper!’
Nog een leuk berichtje: Mijn boek Baron 1898 (een verhaal over hoogmoed, hebzucht en liefde) staat dit jaar op de tiplijst van de Nederlandse Kinderjury. Als je het een mooi boek vindt, kun je er nog tot 15 mei 2016 op stemmen op www.kinderjury.nl .
Win een van de drie gesigneerde exemplaren van het boek ‘Baron 1898’ van Jacques Vriens.
Wat is de naam van de herberg waar de baron verblijft? Wil je een hint? Dat kan! Klik dan hier.
Stuur je antwoord voor 10 april 2016 naar sanne@jufsanne.com o.v.v. “Jacques Vriens week 4” en vergeet daarbij niet jouw adres te vermelden. De winnaars worden 11 april bekend gemaakt.