Voor het huis van Thé Tjong-Khing staan stokrozen. Ze bloeien nog niet, maar dat wordt straks een prachtig gezicht in deze smalle straat. Eenmaal binnen is het wel duidelijk dat hier een kunstenaar woont. Er zijn veel kleine details, waar je oog naartoe getrokken wordt. Maar de vrouw van Khing is misschien wel net zo creatief? Ze heeft in ieder geval groene vingers. De tuindeuren staan wijd open, overal bloeien bloemen in de tuin. Een plaatje om naar te kijken. Khing vindt trouwens helemaal niet dat hij een kunstenaar is.

‘Welnee, vind je? Ik niet hoor. Ik teken gewoon.’

Hij checkt even waarom ik hier precies ben.

‘Het gaat vandaag speciaal over Kunst met taart toch?’

Ik knik bevestigend, maar zie zijn twijfel.

‘Maar dat is toch niets voor kleuters? Vinden kleuters dat leuk?’

Ik leg hem uit dat het juist een onderwerp is voor kleuters en dat leerkrachten dol op dit onderwerp zijn.

Khing: ‘Ja, kijk. Ik sta niet voor de klas. Daar heb ik geen verstand van.’ Onder het genot van een kop thee beginnen we ons gesprek …

Onderwijs is niet uw vak, maar kinderen wel! U heeft toch altijd werk voor kinderen gemaakt?
Jij denkt dat ik aan kinderen denk wanneer ik werk, dat is niet zo. Het is wel leuk om te vertellen hoe ik vroeger naar plaatjes keek: ik keek niet, ik beleefde ze! Als er een tekening met een pad was, dan wilde ik het pad aflopen en dan rechts gaan in plaats van links, en achter de struik kijken. Ik fantaseerde. Dat probeer ik met mijn werk, te tekenen voor het kind dat ik vroeger was. Waar het kan, probeer ik dat te doen. Ik heb dus eigenlijk niks met andere kinderen.

Het is knap dat je altijd het kind in jezelf kunt blijven?
Ik doe daar geen moeite voor, het gaat vanzelf. Ik kan niet anders.

Hoe kwam u op het idee van een kunstboek?
Het was eigenlijk het idee van de uitgever. Ze zei: ‘De taartboeken zijn zo leuk. Het zou fantastisch zijn als we iets hebben met kunst erbij.’
We hebben lange brainstormsessies gehad, het speelde zich af in een museum en er werd iets gestolen. Dat stond vast. Maar ik wilde niet iets met politie en boeven, dat vind ik niks. Toen besloten we om de schilderijen als achtergrond te gebruiken en kwamen we wel tot een verhaal.

Het verhaal is natuurlijk voor iedereen anders. Kinderen zien en beleven het anders.
Wat grappig. Dat wat ik getekend heb, dat is mijn verhaal. Ik zou niet weten hoe je het anders moet zien!

Ik was heel erg geneigd om de educatieve waarde te benoemen toen ik het boek met mijn zoon aan het bekijken was. Maar dat is een volwassen benadering. Hij interesseerde zich meer in het verhaal van de diefstal. Ik kijk graag naar de schilderijen. Was het lastig om ze na te maken?
Ja, ja! Aan één kant was het heel leuk, ik kwam volledig buiten mijn ‘comfort zone’. Maar aan de andere kant was het ook heel bindend, want je moet nadoen. Ik heb er wel een studie van gemaakt. Ik ben naar het stedelijk geweest en veel in boeken gekeken. Google bood ook uitkomst. Ik wil graag weten welke plaat je het mooist vindt.

Dat vind ik wel heel moeilijk! Ik kan toch niet kiezen. Ik ben wel een ontzettend van Gogh fan.
Die vond ik het moeilijkst om te tekenen. Waren er ook schilders die je niet kende?

Ja, Henri Moore en Kirchner, die heb ik wel opgezocht …

We praten nog een tijd door over verschillende kunstenaars en over of kunst wel of niet een emotie bij mensen op kan roepen. Het is duidelijk dat Khing kunst bewondert, maar er ook met een professioneel oog naar kijkt. Misschien kan dat niet anders, het is tenslotte zijn vak. Het is zijn leven. Voor we afscheid nemen, mag ik nog even een blik werpen op zijn nieuwe boek. Ik ben een goede tester blijkt, want hij meet zorgvuldig mijn reactie. Maar ik ben niet meer onbevooroordeeld; ik ben een fan!

Prijsvraag

Wil jij een gesigneerd exemplaar van “Kunst met taart” winnen? Doe dan mee met de prijsvraag en geef antwoord op de vraag die Khing stelde in het filmpje. Stuur je antwoord voor 1 juli 2015 naar Juf Sanne o.v.v. “Kunst met taart” en vergeet daarbij niet je (woon)adres te vermelden.

De winnaars zijn bekend! Gefeliciteerd Juliëtte de Wit, juf Els en Ilja.